Nu ik al een aantal maanden wekelijks een nieuwsbrief vanuit Mexico schrijf krijg ik regelmatig leuke reacties op mijn blogs. Het blijkt dat mijn verhalen soms voor Nederlanders en Belgen spreekwoordelijk een steun in de rug kunnen zijn tijdens hun beslissingsfase om wel of niet voor langere tijd naar Mexico te gaan. Soms zijn het kleine dingen die voor deze potentiële Mexicoganger net de juiste positieve doorslag geven om de stap te maken om naar dit mooie Latijnse Amerikaanse land te komen.
Geregeld wordt mij gevraagd of ik, naast mijn enthousiaste betogen, ook niet eens af en toe iets minder rooskleurige details over mijn leven in Mexico zou kunnen vertellen. Zo’n kritisch punt is schijnbaar voor menige Nederlander en Belg eveneens belangrijk om de finale klap op hun besluit te geven. 

Over de vraag wat ik minder leuk vind aan Mexico moet ik echt even nadenken en in overleg met mijn partner kwam ik wel op wat zaken. Een voorbeeld waarover we inmiddels wel eens iets minder enthousiast zijn is het Mexicaanse eten, alhoewel dat juist voor met name toeristen, die wat kortstondiger in Mexico blijven, wel weer heel bijzonder is. Echter als je zoals ik al bijna 30 jaar met enige regelmaat in Mexico komt en inmiddels ook al langere tijd in het land woont dan zijn er op een gegeven moment ingrediënten van de Mexicaanse keuken die me soms even tegen gaan staan en die ik niet elke dag voorgeschoteld hoef te krijgen. Zo is mais op zijn tijd best lekker, maar bijvoorbeeld elke dag tortilla’s eten die gemaakt zijn van mais-meel dat is voor mij iets te veel van het goede. De smaak van mais begon me een tijdje geleden opeens echt tegen te staan. Als oplossing voor de mais-tortilla’s, zoals je misschien al wist zijn dit trouwens een soort dunne platte pannenkoekjes die de basis zijn voor vele Mexicaanse gerechten, kun je vragen of men eventueel ook de variant van tarwebloem heeft of desnoods kan maken. Echter het blijft dan een feit dat in heel veel andere gerechten ook mais is verwerkt en als je daar even geen trek meer in hebt dan heb je zogezegd pech.

Wellicht klink ik nu als een verwende eetster maar waar ik ook niet zo verzot op ben zijn bonen en wat blijkt, dit is eveneens een zeer belangrijk ingrediënt in de Mexicaanse keuken. Met name bruine bonen die als een soort ‘papje’ worden geserveerd zijn heel populair in Mexico. Bij het ontbijt zie ik veel locals dit gretig naar binnen werken en ook bij de lunch en het diner zijn de bruine bonen een gewaardeerd onderdeel. Ik zeg regelmatig als ik bestel in het restaurant ‘sin frijoles’ (oftewel ‘zonder bruine bonen’) maar dat blijkt helaas niet altijd mogelijk omdat het gewoonweg al in het door mij bestelde eten verwerkt is. En dan komt vaak zomaar de beroemde uitspraak in mij op ‘Ik bid niet veur bruune boonn’, dan ben ik in gedachte weer heel even terug in Nederland, en wel in het ‘Land van Bartje’. Ik las trouwens dat de acteur die dit schattige Drentse jongetje ooit in de beroemde televisieserie speelde kort geleden is overleden, wat natuurlijk heel verdrietig is. Echter om terug te komen op culinair Mexico, moet ik eigenlijk na mijn persoonlijke ontboezeming over wat ik niet zo lekker vind, toch relatieveren en toegeven dat er gelukkig nog genoeg heerlijke gerechten in Mexico over zijn om van te genieten. Mijn favoriete maaltijd is bijvoorbeeld ‘sopa de lima’, dit is een rijk gevulde Mexicaanse kippensoep met limoen. Deze soep is in mijn ogen niet te versmaden en daarvan kan ik dagelijks wel een bakkie op. 
Maar mocht je toch daadwerkelijk na vele weken of zelfs maanden even echt iets anders willen dan Mexicaans eten dan is om eerlijk te zijn een alternatief niet heel gemakkelijk te vinden. Nederland en België zijn rijk voorzien van talrijke verschillende restaurants met gevarieerde internationale keukens; we kunnen kiezen uit de typische Hollandse pot, of Vlaamse delicatessen, een Indische rijsttafel, of Chinese afhaalgerechten, Surinaamse roti, of een heerlijk broodje Shoarma of snacks als bitterballen en frikandellen. En ook haringen, paling en lekkerbekjes zijn echt een heerlijke culinaire afwisseling op zijn tijd. In Mexico moet je helaas dit soort uitheemse spijzen allemaal doorgaans ontberen. Er zijn weliswaar tegenwoordig in menig Mexicaans stadje of dorp wel pizzeria’s te vinden en daar kan je een dus wat op een Italiaanse lijkende pizza of pasta bestellen

Alleen in de grotere steden heb je wel eens een buitenlandse ondernemer die het heeft aangedurfd om een restaurant in Mexico te beginnen met een keuken die teruggaat naar zijn geboorteland. Zo bestelde ik bijvoorbeeld in ‘La Bierhaus’ in Merida met een glimlach een halve meter ‘bratwurst’ die ik met een glas ‘weißwein’ verorberde. Dit smaakte na maanden Mexicaans heerlijk, echter ik dien ook direct toe te geven dat ik me niet kan voorstellen dat ik elke dag Duitse braadworst met zuurkool zou moeten eten.
Kortom, het eten in Mexico is heerlijk en buitengewoon goed te verorberen, maar je moet niet echt rekenen op restaurants met andersoortige menu’s gebaseerd op internationale keukens want die zijn er zogezegd amper op de minder toeristische plekken. Een heel positief punt om mee af te sluiten is het idee om als Nederlander of Belg naar Mexico toe te komen om hier een Nederlands/Vlaams restaurant te openen. Volgens mij is succes dan verzekerd!

Nos vemos en Mexico!
Saludos, Barbara

Dit blog werd eerder gepubliceerd in de nieuwsbrief 'Post uit Mexico'.

Ik ga naar Mexico!